August 11, 2011
මා මරණය වෙනුවෙන් නොනවතින වග දැක
දිනක් නතර උනි ඔහු මා අස
කළු සෛන්ධවයන් බැඳි මරණයේ රථය
තනිකරම පරිහරණයට අපට
අමරණීයත්ව තනි රකයි පසෙක සිට
ගමන ඇරඹුණි හෙමිහිට
කිසිදු කලබලයක් නැහැ ඔහුට
අත්හැර මගේ කුදු මහත් කටයුතු
හරබරි ගැසුනා මාත් ගමනට
පාසලක් පසුවනු පෙනේ වම්පස
ළමුන් කෙලි දෙලෙන් දස අත
බොහොමයකි තව අත්විඳින්නට
ජිවිතේ පාඩම් උන්ට
පලබර කෙත් බිම් පසු කොට
බැස යන හිරු ගෙ ආචාර ලැබ
රථය මෙහෙයවයි ඔහු ඉදිරියටම .
අප නතර උනා නිවසක් අසබඩ
මුළුමනින්ම මිහිකත විසින් ගිල ගැනුන .
වහලය පවා පෙනුනේ යන්තමින්
හුදු ගොඩැල්ලක් පමණමයි ඉතිරිය .
ශත වර්ෂ ගණනක් ගතවෙලා අදට
අද ඊයේ වගෙයි තවමත් මතකය
මට තේරෙන්නේ දැනුයි ටික ටික
මේ ගමන සදාකල් දිවෙන්නක් වග .
No comments:
Post a Comment