ජිවිතේ වගේම මරණයෙත් සෞන්දර්යයක් ඇති . මම කොහොමද දන්නේ කියල අහන්න එපා . නමුත් මට හිතෙනවා එහෙම විය යුතුයි කියලා . ඕනෑම දෙයක සමමිතියක් තියෙනවා . ජිවිතයේ සමමිතිය තියෙන්නේ මරණය හින්දයි . ඉතින් ජීවිතය සුන්දර නම් මරණය අසුන්දර වෙන්නේ කොහොමද . නමුත් ජිවත් වෙලා ඉන්න අපට මේක තේරෙන්නේ නැහැ . අපි ඉන්නේ එක මොහොතකට කොටුවෙලා . ඒ මොහොතෙන් මිදෙන්න අපි කැමති නැහැ . නමුත් රාමුවවට පිට ඉඳලා බලන කෙනෙකුට මේක පෙනිය යුතුමයි . මම හොයන්නේ මේ රාමුවෙන් පිට පනින විදිහක් .
පසු සටහන
ජීවිතයේ සුන්දරත්වය නොවිඳි කෙනෙකුට මරණයේ සුන්දරත්වය දැනෙන්න කොහොමට වත් විදිහක් නෑ .මරණය ඉතාම සුන්දර වෙන්නේ ඒක අවසානයක් වුනොත් විතරයි . එතනින් සියල්ල නිමා විය යුතුයි . ඒක සිදුවෙන්නේ අපි ජීවිතයේ සුන්දරත්වයේ උත්කෘෂ්ඨය වන නිර්වාණාවබෝධ කලොත් විතරයි කියලයි මට හිතෙන්නේ . නැත්නම් මේක චක්‍රයක් වගේ දිගින් දිගටම කැරකෙනවා විතරයි .
No comments:
Post a Comment