අරාජික කඳු මුදුන් මත ,
ඔහේ දිවිගෙවන නමක් නැති තෘණ වලට
ආඩපාලි කියන උන් බොහෝ වන .
උස් තුරු හිස් වෙලාගෙන වැවෙන ,
පිළිල වූ ලතාවන් මල් වලින් වැසී ඇත .
ඉදින් කිසිවෙකුත් නොසොයන ,
උස් තැන් සුවඳවත් කරයි යයි
බොහෝ කොට පසසන .
මෙහෙම හැමදාම
අවලාද විඳිනු බැරි තැන
තෘණ දිනෙක මියැදෙන ,
කඳු නාය ගොස් ඇති වග
පසුව දැනගන්ට ලැබෙන .
පිළිල නම් එහම නැත ,
එක වරම නොමරන.
කලක් උස්ව වැජඹුණු අය
කෘෂව දුක් විඳ මැරෙන .
පසුව ලියමි.
උස් අයට වුව ,
තනිව පවතිනු නොහැක.
නූස් අයවලුන් වෙත ,
පැවැත්මේ යම් තැනක .
කෙතරම් සුවඳ වුව ,
පිළිල නම් පිළිලමය.
අනුන්ගෙන් යැපෙන .
මරාගෙන මැරෙන .
No comments:
Post a Comment