කල හොඳ නොවැරදී ම
පසු පසින් එලවන .
මඝ මානවකය නුඹ
නමුදු මං තනන්නේ කොහොම ?
රන් පිළිම එකින් එක
කළල මැද ගිලී ඇත .
ගල් පිළිම බොල් පිළිම
අවි අමෝරා රඟන.
කටු අගත් මල් පිපෙන
සමය නිම වෙලා ඇත .
මල් අගත් රුහිරු බිඳු
තැවරිලා තිබෙණු හැක .
අඳ බිහිරි දනන් මැද
නෙත් සවන් පලක් නැත .
දුකක් මිස අන් යමක්
අන්තිමේ ඉතුරු නැත .
No comments:
Post a Comment